Afscheid 'leven' in Mampong

De dagen vliegen en alles schrijven wat ik mee maak is niet altijd haalbaar. Hieronder n kleine 'up-date'!

Zondag 22-02
De pap vanmorgen was heerlijk, misschien omdat ik honger had, of door de suiker erin.

Om 9.30 uur met moeder Theresa en haar kleindochter mee naar de mis. De kerk is een gebouw van ongeveer 35 meter breed en 55 lang. De kerk is bijna vol, en de mis al gaande. Plaats 3de bank van voren. Hier nog plek voor drie.
Links van mij een koor bestaande uit zo een 20 tal vrouwen in prachtige kobalt blauwe rokken en een kobalt blauw jasje wat onderaan helemaal geplooid is. Alles afgestikt met brede witte biezen. De zes jongens in het koor dragen zwarte pantalons en witte overhemden. Helemaal vooraan de muzikale begeleiding.. .keyboard, drums, en wat handinstrumenten. Met een goede versterker galmt het geweldig mooi door de kerk. Drie dames in kleurige en mooie 'sjieke ' staan klaar voor een live optreden, afgewisseld met het koor en de muziek.
De dirigent in zijn groen geruite pak geeft met veel enthousiasme de toon aan en dirigeert er gedreven op los. Het Hosanna in den Hoge..... drie stemmig. Geweldig mooi.
Twee maal word er collecte gevraagd. De hostie in de wijn smaakt naar meer....heerlijk...iets bekends :-) ! Proost. !
Vandaag wordt er ook gestemd in de kerk wie er "president' blijft/ (of )wordt. Heel eenvoudig, twee dozen uit het
zicht, achter het altaar op een bankje. Iedereen in de kerk krijgt een blauw en roze briefje in zijn hand, met tevens en (lege) enveloppe. Uiteindelijk gaat iedereen in een lange rij al swingend langs de dozen om hun stem uit te brengen.
Jeeeee...eindelijk....In het bijzijn van iedereen worden een voor een de briefjes ( stemmen) geteld. Er zijn 153 blauwe briefjes en 210 roze briefjes. Geen twijfel mogelijk.

Wat over de Familie Enimah, waar ik verblijf !!
Als eerste moeder Theresa. Zij is zo rond de 70. Een wat grove Afrikaanse vrouw die de boel runt. Kreeg geen mogelijkheid om naar school te gaan omdat zij op het land moest werken. Hierdoor heeft ze behoorlijk kracht op kunnen bouwen. Zowel lichamelijk als mentaal. Zij is degene die eten kookt....ochtend, middag en avond. Ze heeft behoorlijk de broek aan...als er water verkocht wordt zit ze strijdlustig en standvastig op haar krukje alles te delegeren en in de gaten te houden. Maar mijn vrienden, Babet en Suzie zijn welkom om te blijven slapen en te eten.
Florance is een tengere en bescheiden vrouw. Zij heeft in het noorden van Ghana lange tijd in het ziekenhuis gewerkt als verpleegster. Florance heeft drie kinderen die allemaal in het buitenland wonen. Ze woont "officieel" in Kumasi, maar omdat ze regelmatig haar medicijnen voor diabetici vergeet in te nemen woont ze nu in Mampong bij haar zus ( Theresa). Niemand anders die voor haar kan zorgen.
Yvonne is de kleindochter van moeder Theresa. Ze werkt dagelijks in de bibliotheek in Mampong. Heeft een dochtertje van vier. Yvonne zorgt soms ook voor het eten, wassen, schoonvegen van de binnenplaats en verkoopt af en toe haar eigen gekweekt champignons.
Albert en Wright zijn de broers van Yvonne. Dan is er nog een jongen van uit de buurt, Isaac. Hij komt soms meehelpen, met het eten of boodschappen doen voor moeder Theresa. Als ik het zo bekijk, is moeder Theresa bijna de hele dag bezig met het eten, en dingen te regelen met af en toe tijd voor een bad. (Als er water is)

In de nacht zijn er (soms) een soort avondwake's. Nou ja avondwake..zeg maar gerust nachtwake..;-(. Dit is voorafgaande aan de begrafenis.
Zo rond 1.00 uur beginnen de drukke en enthousiaste preken..gebeden.muziek..nog meer gebeden en nog meer muziek. Stop om 4.15. Net op tijd om het hanenkoor te horen, elke ochtend weer. Ik moet denken aan een Disneyfilm, maar dan met het geblaf van honden. Het gekukel begint zowat langs je bed ;-) en verspreid zich daarna langzaam aan steeds verder weg van 'huis'...het lijkt alsof al die hanen allemaal op dat eerste "hanegekraai" zitten te wachten.... mooi om te horen. Maar een beetje later had ook wel gemogen ;-).

In Ghana is er altijd wel ergens iemand die iets verkoopt, zittend of slapend achter een kraampje of gewoon langs de weg lopend.
Verbazing als ik iemand onder een afdak liggend tussen grote zakken met..ik weet niet wat.. zie slapen ?? Het zal wel lekker liggen??
Het blijft voor mij onwennig om te zien hoe mensen hier leven....het is niet uit te leggen....dus stop ik er maar mee.


Allemachtig 'onwennig', maar toch mooi en bijzonder om zo een andere wereld te kunnen ervaren.

Dag. .dag.. tot een volgende dag ;-)